Duidelijkheid in onzekere sporttijden
Vele handen maken licht werk. In dit geval gaat het om de eerstelijns fysiotherapeut en de orthopedisch chirurg in het ziekenhuis die samen met de geblesseerde sporter elkaars aanpak versterken. Zo krijgen sporters met kruisbandblessures, gescheurde pezen en banden of meniscusscheuren hun herstel vaker en sneller voor elkaar. In de regio Gelderse Vallei is deze samenwerking méér dan goed te noemen.
Sportfysiotherapeuten Daniël Veenendaal en Stefan Laurens van STC Ede en orthopedisch chirurg Wybren van der Wal maken deel uit van het knienetwerk in de regio, een samenwerkingsverband van Sports Valley in het ziekenhuis en sportfysiopraktijken in de eerste lijn. Stefan: ‘De sleutel tot
succes ligt voor de hand: we kennen elkaar goed en communiceren gemakkelijk met
elkaar.’
Stel, je loopt tijdens het sporten blessures op. Wat dan te doen?
Stefan: ‘Het beste is om direct naar een van de sportfysiotherapeuten in ons netwerk te gaan. Daar kun je zonder verwijzing van de huisarts terecht. De focus is om snel te handelen. Als je sportletsel laat sloffen, ben je als sporter vaak langer bezig en is het resultaat vaak ook minder. Wij, als sportfysiotherapeuten, zien dan of we het zelf kunnen behandelen of dat de sporter beter af is bij de blik van de orthopedisch chirurg. Dan is verwijzing – via de huisarts- snel geregeld.’
Wybren: ‘Na behandeling in het ziekenhuis gaat de sporter terug naar de fysiotherapeut. Dat kan dezelfde zijn, maar de sporter heeft hierin wel de vrije keuze. Alle praktijken in het netwerk kan ik aanbevelen. Soms help ik, omdat ik goed overzicht heb op het aanbod in de eerstelijn. Dan weet ik wie meer ervaring heeft met voetballers of wie beter af is bij de fysiotherapeut met de focus op hardlopen of juist op mentaal herstel.’
Komen jullie bij elkaar in de praktijk?
Wybren: ‘Toen ik hier kwam werken was ik aangenaam verrast over de samenwerking in de regio. Ik heb alle praktijken bezocht, we organiseren jaarlijks scholingen en nodigen fysiotherapeuten uit om bij ons mee te kijken bij operaties.’
Stefan: ‘Dat heb ik inderdaad wel eens gedaan. Ik heb meegekeken tijdens een ingreep aan de voorste kruisband. Heel waardevol; je krijgt zo meer zicht op elkaars werk. Dat komt de communicatie ten goede.’
Daniël: ‘Ik heb zelf wel eens sportletsel gehad waarvoor ik in een ander ziekenhuis werd geopereerd en het natraject meemaakte in weer een ander ziekenhuis. Dat was een eyeopener; ik zie hoe goed we het hier in de regio hebben geregeld en daar ben ik trots op.’
En wat is de meerwaarde in onze regio?
Daniël: ‘Zonder twijfel onze goede samenwerking en afstemming. Wij hebben gemakkelijk en laagdrempelig contact met de orthopedisch chirurgen. De lijntjes zijn kort.’
Stefan: ‘We horen dat ook terug van patiënten. Die ervaren overal dezelfde communicatie. En dat geeft duidelijkheid in een vaak onzekere periode.’
Wybren: ‘De nabehandelingsprotocollen die we gezamenlijk hebben opgezet en afgestemd, gebruikt iedereen in deze regio. Daardoor spreken we dus echt dezelfde taal.’
Wat is het meest voorkomende sportletsel?
Wybren: ‘Zonder twijfel de gescheurde voorste kruisband. Wanneer je dezelfde sport weer wilt kunnen beoefenen, kiezen de meeste patiënten voor een operatie. Ben je niet zo’n sporter, kun je ook kiezen voor een conservatieve behandeling. Dan word je niet geopereerd en ben je zo’n 3-6 manden aan het revalideren.’
Daniël: ‘In beide gevallen komen wij langdurig in beeld. Als ik dan tussentijds vragen heb of even wil overleggen met de orthopedisch chirurg, voel ik geen belemmeringen. Dus wel zo fijn dat we over en weer vertrouwen hebben in ieders aanpak.’
Nieuwsoverzicht