Internist-vasculair geneeskundige René de Vries gaat met pensioen
‘Mijn doel? Dat elke patiënt zich gehoord voelt’ ‘De sfeer in Ziekenhuis Gelderse Vallei voelt als een warm bad. En helemaal lovend ben ik over onze eigen vakgroep met 27 internisten en MDL-artsen. Allemaal gedreven vakmensen. Ik zou mijn naaste familie met een gerust hart naar ieder van hen sturen.’ Internist René de Vries gaat op 1 april met pensioen. Hij kijkt met plezier terug. In het oog springen de vele veranderingen die hij in zijn 32-jarige loopbaan in Ziekenhuis Gelderse Vallei meemaakte.
Wat zijn die verschillen tussen toen en nu?
‘Het specialisme MDL (maag-darm-leverziekten) was begin jaren ’90 nog maar net in opkomst, dus alle internisten werden opgeleid om endoscopieën (kijkonderzoeken in maag en darmen) te doen. Toen ik hier kwam deden alle internisten dat dan ook, in de praktijk ieder maar enkele onderzoeken per week. Nu verrichten de MDL-artsen alle endoscopieën. Ik heb het zelf altijd heel leuk werk gevonden, dus ik ben het als enige internist 3 dagdelen per week blijven doen. Door meters te maken werd ik er steeds handiger in. Het bracht me ook afwisseling. ‘s Morgens spreekuur op de poli, intensieve gesprekken met 15 patiënten en ’s middags praktisch werk op de scopie-afdeling.
En verder: begin jaren ’90 waren wij nog hoofdbehandelaar op de intensive care, brachten we centrale lijnen in en deden we zelf leverbiopten. Buiten kantooruren droegen we een semafoon om opgepiept te worden en uitslagen gingen niet digitaal, maar per post. Ja, er is enorm veel ten goede veranderd.’
De kern van je werk was vasculaire geneeskunde?
‘Ongeveer de helft van de tijd deed ik spreekuur. Voor patiënten met een hoge bloeddruk die de huisarts niet naar beneden kreeg, mensen met diabetes of trombose, en voor patiënten met hart- en vaatziekten bij wie je wilt voorkomen dat zij nieuwe vaatproblemen krijgen.
De laatste jaren is er meer aandacht voor de factor leefstijl. Meestal heeft verbetering van leefstijl een positieve invloed op vaatlijden. Ik ben geen dokter die snel met het vingertje klaarstaat. Ik weet hoe moeilijk mensen een werkelijke verbeterslag kunnen maken in leefstijl. Maar ik benoem het altijd wel en vraag naar roken, eetgewoonten en beweging. Het is de druppel die de steen uitholt. Ik probeerde aan te voelen of iemand geruststelling nodig had of juist aansporing. Patiëntencontact is altijd mijn grote drijfveer geweest. Luisteren, uitleg geven en samen een plan opstellen. Het gaat er niet om wat je doet, maar hoe je het doet. Mijn doel was niet om iedere patiënt tevreden te stellen, maar wel dat iedere patiënt zich gehoord voelde.’
Je zegt: ‘De achteruitkijkspiegel is altijd duidelijker dan de voorruit.’ Wat bedoel je daarmee?
‘Een beslissing waarover goed is nagedacht, is een goede beslissing. Over hoe het daarna afloopt, is het achteraf altijd makkelijk praten. Dat is zo’n inzicht dat ik opdeed met het stijgen der jaren. Ik probeer me te verplaatsen in de tijdsgeest en de overwegingen van toen en probeer de kennis van nu niet op iets uit het verleden te plakken. Dat geldt voor maatschappelijke gebeurtenissen, maar ook voor ons werk in het ziekenhuis. Natuurlijk is er altijd iets te verbeteren, maar ik realiseer me dat een blik in de achteruitkijkspiegel altijd overzichtelijk is. Het leven moet echter worden geleefd door de voorruit.
Sinds een jaar ben ik opa en dat betekent ook een vaste oppasdag. Verder wil ik meer gaan bewegen en Spaans leren. Plannen genoeg. Maar zoals je weet: ‘het leven is wat ons overkomt, terwijl we andere plannen maken’. Toch kijk ik met vertrouwen naar de toekomst met Wieneke.
Nieuwsoverzicht