Neuroloog Cees Jansen luidt zijn loopbaan muzikaal uit

Cees Jansen ging 2 jaar geleden al met pensioen, maar dat heeft niemand gemerkt. Want hij ging niet. ‘Ik moest er toen nog helemaal niet aan denken. Te gehecht aan mijn werk, mijn patiënten en mijn collega’s. Dat ben ik nog steeds, maar nu staat er een heel goede opvolger klaar, Jonathan van Zijl. En ik moet er ook niet aan denken dat ik vanwege mijn leeftijd iets ga missen. Dus het is tijd.’ Cees Jansen neemt met een prachtig evenement afscheid van Ziekenhuis Gelderse Vallei. Zijn ogen staan onmiddellijk in de lachstand als hij daarover begint.

Welk afscheid heb je in gedachten?

‘Nou, het is meer dan in gedachten, ik heb het al georganiseerd. Ik neem met twee concerten van ons harmonieorkest OBK (Oefening Baart Kunst) in Bennekom én kapel Die RheinWaal Böhmische afscheid. Op zaterdagmiddag 5 juli zijn al mijn patiënten welkom en ’s avonds spelen we opnieuw, maar dan voor collega’s en medewerkers van ons ziekenhuis. Ik verheug me er enorm op!
Mijn hele leven heb ik in elke plaats waar ik heb gewoond in de harmonie gespeeld. Ik begon toen ik 7 jaar was, trompet was lang mijn ding. Sinds mijn 50e speel ik met veel plezier op de bastuba. Mijn vrouw speelt saxofoon. Wij slaan geen enkele dinsdagavond over, de repetitieavond van OBK.’

Als je zo terugkijkt op je loopbaan in Ziekenhuis Gelderse Vallei, wat valt je dan het meest op?

‘Zonder twijfel de medisch-inhoudelijke voortuitgang. Toen ik in 1992 hier in Ede begon, was er niet zoveel aan herseninfarcten te doen. Mensen hadden uitval en/of afasie en dit kon niet behandeld worden. Nu is er trombolysebehandeling en zijn de uitkomsten sterk verbeterd. Dat geldt ook voor MS. Inmiddels zijn er 10 middelen die de ziekte effectief remmen. Deep Brain Stimulation bij Parkinson levert ook grote verbeteringen op. En iets eerder terug in de tijd: de komst van de MRI. Dat we zo gedetailleerd in hersenen en ruggenmerg kunnen kijken. En dat we die beelden met 1 druk op de knop op ons scherm hebben. Nooit meer even een loopje naar de radiologie om daar de beelden te bekijken. Alhoewel ik dat ook wel eens mis.’

Hoezo?

‘Nou, je had vroeger meer contact met je collega’s. De praktijk als specialist is wel eenzamer geworden. Als je niet uitkijkt, zie je alleen je spreekkamer, met scherm en patiënt. Vroeger ging ik met de auto naar Bennekom om daar de foto’s van mijn patiënten te bekijken en zat de KNF (klinische neuro fysiologie) alleen in Ede. Met de komst van de nieuwbouw en de digitalisering is het moeilijker om live contact te houden.’

Wat ga je het meest missen?

‘Al mijn patiënten. Ik organiseer niet voor niets een concert. En mijn directe collega’s; zo’n fijne vakgroep, lieve polimedewerkers, KNF-laboranten en alle mensen van de verpleegafdeling. Ik weet dat het tijd is, maar ga ZGV erg missen. Heb me hier ook altijd thuis gevoeld. Ik kom zelf uit Terneuzen. Ik klik met de mensen hier, de signatuur herken ik, de vriendelijkheid en de trouw van alle patiënten.’

En hierna? Het zwarte gat?

‘Nee hoor. Er wacht een oud huis op me met het nodige onderhoud. En een camper om er met enige regelmaat tussenuit te gaan. Kinderen, kleinkinderen. De harmonie, natuurlijk. En iets vaker stilstaan buiten, genieten van het geruis van de populieren, net als in mijn jeugd in Zeeuws Vlaanderen.’

Van harte uitgenodigd
Op zaterdag 5 juli 2025 van 14-16 uur zijn patiënten en naasten van harte welkom bij het afscheidsconcert van Cees Jansen in het OBK-gebouw, Kierkamperweg 36, 6721 TE in Bennekom.
Aanmelden kan door een email te sturen naar Karin Zink: ZinkK@zgv.nl Graag aangeven of je naar het middag- of avondconcert komt en of je iemand meeneemt.