Bezoek op de intensive care

Welkom op de Intensive Care afdeling van Ziekenhuis Gelderse Vallei. We vertellen jou graag wat meer over onze afdeling, omdat jij hier op bezoek komt bij iemand die erg ziek is. Dit kan je papa, mama, opa, oma of iemand anders zijn die je goed kent. Op de intensive Care verblijven mensen die ernstig ziek zijn, of die een grote operatie hebben gehad. De dokters en de verpleegkundigen letten extra goed op de mensen die op de Intensive Care liggen. In dit fotoalbum kan je zien hoe de afdeling er uit ziet. Als je nog vragen hebt, mag je deze altijd stellen aan de verpleegkundigen.

Nieuwe foto's
Hier zie je de familiekamer. Soms moet je even wachten voordat je op bezoek kan, bijvoorbeeld als de dokter nog bij de patiënt is. In de familiekamer kan je wat te drinken nemen en wachten tot de verpleegkundige je komt halen. Floris wacht hier met zijn moeder tot dat zij op bezoek kunnen bij zijn opa.
Op de derde verdieping is de intensive care afdeling. Samen met mama loopt Floris naar de deur. “Hé, dat is leuk, als je op de witte knop drukt gaat de bel”. Ding Dong. “Mag ik op de knop drukken?” vraagt Floris aan mama. “Ja, want dan komt iemand de deur open doen. Hij of zij kijkt of je bij opa op bezoek kunt.” Soms gebeurt het dat de dokter of verpleegkundige nog even voor opa zorgt. Dan moet je nog even in de familiekamer wachten.
De deur gaat open en je mag met mama naar opa toe. Eerst samen met mama nog je handen schoonmaken. Uit het pompje komt handalcohol. Het lijkt op water en het ruikt raar. Het sopt niet. Je moet het goed over je handen wrijven dan worden ze mooi schoon. Mensen op de intensive care worden snel ergens ziek van en daarom moet je jouw handen heel goed schoonmaken. Als je weer weg gaat doe je het nog een keer.
Floris ziet een grote zaal met allemaal bedden en kamers. Het ruikt een beetje anders. Mama zegt dat de geur komt, omdat ze hier zoveel schoonmaken en medicijnen moeten geven met een aparte geur. “Er zijn zoveel bedden en kamers, waar moeten we opa vinden?” vraagt Floris.
Mama weet waar opa ligt. Ze moeten langs andere bedden. “Probeer maar niet naar de andere mensen te kijken, dat vinden ze niet fijn,” zegt mama. Opa ligt op kamer 12. Samen met mama loopt Floris naar opa. Als ze bij kamer 12 komen, ziet Floris opa liggen. “Opa ligt aan allemaal draadjes, hiermee proberen ze opa beter te maken,” zegt mama.
Sommige zieke mensen op de intensive care krijgen medicijnen waardoor ze slapen. Je kunt dan wel wat tegen ze zeggen, ze aanraken of een kus geven. De opa van Floris is wakker. “Wil je opa een kus geven? Dan zal ik het bed naar beneden zetten,” zegt de verpleegkundige. “Dat durf ik wel,” zegt Floris stoer. Mama helpt hem en zo kan Floris opa een dikke kus geven.
“Hallo, ik ben Sandra. Ik ben de verpleegkundige die vandaag voor opa zorgt. Wat gezellig dat je er bent.” Floris krijgt een mooie handschoenballon van Sandra.
Naast het bed van opa hangen veel apparaten. Sandra legt uit dat opa zelf geen pillen kan slikken. “Daarom gebruiken we spuiten om medicijnen te geven. Als de spuit leeg is, gaat het apparaat piepen. Daar hoef je niet van te schrikken. Zo weet ik dat er een nieuwe spuit in moet.”
Naast het bed hangt ook een soort televisie met gekleurde lijntjes.”Dit noemen we de monitor, ”zegt Sandra. “Deze lijntjes en cijfers helpen de dokters en verpleegkundigen om te zien hoe het met opa gaat. Ook de monitor gaat soms tingelen. Dat gebeurd als opa bijvoorbeeld een keer sneller ademt. Het is belangrijk als ik dat hoor, want dan ga ik bij opa kijken of alles goed met hem gaat.”
“Wat heeft opa in zijn mond?” vraagt Floris. “Dat is een buisje waarmee we hem helpen met ademen. Sommige mensen zijn zo ziek dat ze geholpen moeten worden met ademhalen. De machine naast het bed blaast via het buisje in de mond, lucht in de longen. Dat kun je ook horen als je bij de machine staat. Om het buisje goed op de plek te houden, is het buisje met het witte touwtje vastgebonden. Met het buisje kan opa niet praten. Als het buisje eruit is, kan hij gelukkig wel weer praten. Opa kan wel ja of nee knikken. Ook kan opa op de tablet typen. Opa kan nu ook niet eten. Daarom is het eten dun gemaakt zodat het door een plastic buisje via zijn neus naar de maag kan,” zegt Sandra.
“Ik heb op school een mooie tekening gemaakt opa,” vertelt Floris. Trots laat hij zijn tekening zien. Opa kijkt heel blij. Hij vindt de tekening heel mooi.
“Zullen wij die mooie tekening ergens ophangen, zodat opa hem goed kan zien?” vraagt mama. Samen hangen ze de tekening op. Floris is trots bij het zien van zijn tekening.
Op de intensive care zijn ook tablets. Opa kan hierop een tekst intypen als hij wat wil vertellen. Ook kan opa hiermee tv kijken of naar muziek luisteren.
Opa wordt een beetje moe. Floris en mama gaan weer naar huis. Ze zeggen gedag en geven opa nog een kus. Floris zwaait naar opa en zegt dat hij snel weer terug zal komen.
“Hoe vond je het bij opa?” vraagt mama. “Toch best een beetje spannend, maar ook heel fijn om bij opa te zijn,” zegt Floris.