'Corona krijgt ons niet klein'

Gevoelens van bevlogenheid, onzekerheid, daadkracht en vermoeidheid wisselen elkaar in tijden van covid af. Ook onder medewerkers in Ziekenhuis Gelderse Vallei. IC-verpleegkundigen Corianne Aalbers en Wilmy van der Zwan geven een inkijkje in hun werk en vertellen over de emoties, uitdagingen of dilemma’s die erbij horen in deze bijzondere periode.

Wat maakt jullie werk anders in deze coronatijd?

‘We verzorgen elke dag zoals altijd onze patiënten,’ vertelt Wilmy, ‘alleen nu werken we met buddy’s. Dit zijn collega’s van andere afdelingen, die ons ondersteunen bij onze dagelijkse werkzaamheden. Bijvoorbeeld recovery- en anesthesieverpleegkundigen en operatieassistenten. Dit waarderen we enorm, maar het is wel een andere manier van werken. Het vraagt ons om overzicht te houden en te delegeren.’

Corianne: ‘De isolatiemaatregelen maken het werk intensiever. We zien eruit als maanmannetjes die allemaal op elkaar lijken. Dat is zwaar voor patiënten en bezoek. Vooral dat maakt corona anders.’ Wilmy: ‘Je kunt niet even naar een paar patiënten, je moet je steeds omkleden. Elkaar snel helpen gaat ook niet. Na een uur of drie in de beschermende kleding te hebben gewerkt, raak je wel ‘uitgedroogd’ zoals wij dat noemen. Dan moeten we er echt even uit.’

Wilmy: ‘De kracht van ons team is de flexibiliteit. Iedereen doet een stap extra om nog steeds kwalitatief goede zorg te kunnen bieden, met aandacht voor de patiënt en diens naasten. Dit zorgt ervoor dat we plezier houden in ons werk.’ Corianne: ‘De werkdruk is hoog waardoor vaak extra diensten nodig zijn. Veel collega’s draaien extra diensten. Het blijft zoeken naar de juiste balans tussen werk en privé.’

Hoe hou je het samen vol?

Wilmy: ‘Het vertrouwen in elkaar is hoopgevend. Als je elkaar helpt, kom je verder. Dat zie ik dagelijks in ons team. We kunnen ons verhaal goed bij elkaar kwijt. omdat we elkaar begrijpen. Verder is humor ook een belangrijke factor. We proberen te blijven lachen waar het kan. Zo blijven we positief. We hebben een prachtig vak, een vak waar we het verschil kunnen maken door persoonlijke aandacht, ook voor de familie van patiënten. En belangrijk: thuis even bijkomen, geen tv, even lekker de natuur in. Ook dat helpt.’