‘Iedereen heeft een stap extra gezet. Daar heb ik respect voor’

Gevoelens van bevlogenheid, onzekerheid, daadkracht en vermoeidheid wisselen elkaar in tijden van covid af. Ook onder medewerkers in Ziekenhuis Gelderse Vallei. Jan-Kees van Buren, manager zorg & bedrijfsvoering voor thema’s Chirurgie en Bewegen en Sport geeft een inkijkje in zijn werk en vertelt over de emoties, uitdagingen of dilemma’s die erbij horen in deze bijzondere periode.

‘Werken in een crisisstructuur maakt dat we veel meer de focus hebben op het hier en nu. Hierbij wordt een andere stijl van leidinggeven gevraagd. Meer directief en met meer snelheid. Dat vraagt veel van de medewerkers, die terecht kritisch zijn. Er is weinig tijd voor verdieping of teambuilding. Dat is heftig voor de verpleegkundigen die tijdelijk op een andere afdeling werken en op een andere manier worden aangestuurd, met alle roosterwijzigingen van dien. De crisis vraagt om wendbaarheid van ons allen. Vaak denk ik: oei, dit besluit vraagt weer om flexibiliteit en incasseringsvermogen van de medewerkers. We werken nu vooral in een crisisstructuur, dan ben je voortdurend bezig met op- of afschalen. Daarbij moeten we soms maatregelen nemen die niet zo populair zijn. Ik stuur een aantal afdelingsmanagers aan en ik kan me goed voorstellen dat zij soms denken: ‘Ik heb niet gesolliciteerd als crisismanager’. En zeker niet om dit al twee jaar te doen. Tegelijk zie ik wel een grote betrokkenheid en een sterk verantwoordelijkheidsgevoel bij onze managers, waarbij de gedrevenheid om het samen op te lossen heel sterk is.

We blijken in staat om al twee jaar het ziekenhuis goed door deze crisis te loodsen. Met mooie resultaten en kwalitatief goede zorg. Het lukt ons om in no-time een afdeling om te bouwen met collega’s die steeds weer een enorme inzet en bezieling voor hun werk tonen. Ook in tijd van krapte heeft iedereen een stap extra gezet. Daar heb ik respect voor. Door wisselingen van afdelingen hebben veel van onze verpleegkundige ook op andere afdelingen gewerkt. Dit geeft veel inzichten en zorgt ervoor dat zij ervaringen met elkaar delen. Daar leren we van. Daarnaast blijft het belangrijk om waardering uit te spreken. Daar zijn we soms binnen ons ziekenhuis wat zuinig mee, terwijl dat juist in een crisis hard nodig is. Daarom bij deze een compliment voor iedereen die zich al bijna twee jaar met hart en ziel inzet.’