Deze patiënt bleef mij bij

‘Ik kende hem nog van de chirurgische afdeling. Daar was ik voorheen verpleegkundig specialist. Hij werd daar 2 jaar geleden voor darmkanker geopereerd. Dat liep goed af, maar bij een nacontrole ontdekten ze slokdarmkanker. Geen uitzaaiing, maar een primaire tumor. En alsof dit nog niet genoeg was, zagen ze ook nog wat op de longen. Wat een pech, deze patiënt bleek in korte tijd 3 soorten kanker te hebben.'

'Gelukkig alle 3 curatief behandelbaar, dus met het doel te genezen. Maar wat kreeg hij in korte tijd veel te verstouwen. Hij kreeg te maken met veel verschillende behandelaars binnen en buiten Ziekenhuis Gelderse Vallei, eigenlijk was alleen ik een vast baken. Telkens kwam hij weer bij mij terug, ook na de longoperatie in Arnhem. Daarna bleef ik hem volgen tijdens de bestraling en chemotherapie van de slokdarm in ons ziekenhuis, voordat hij voor de slokdarmoperatie naar Nijmegen ging.

Een uitgesproken, extraverte man. En altijd veerkrachtig en vrolijk. Daar was ik dan extra op bedacht, want kon hij dit wel dragen? Maar het bleek echt zijn karakter. Toch had hij wat aan zijn contact met mij, dat zag ik wel. Soms zijn het kleine flinters aandacht die iemand verder kan helpen in zo’n ingewikkeld traject. Ik beweeg me dan op het grensvlak van medische en verpleegkundige zorg. Noem het holistisch.

Kanker hoef je niet altijd somber te bezien, leerde hij me. Het glas is altijd halfvol. Met zo’n patiënt komt je heel dicht in de buurt van shared decision making. We doen het samen, in de wetenschap dat elke patiënt wel zelf de kapitein is. Daarom stimuleer ik zelfmanagement. Ook bij deze patiënt. Want naast vrolijk was hij soms ook eigenwijs en had hij af en toe wat sturing nodig. Zo had hij jaren geprobeerd om af te vallen en nu moest hij juist voor alle zware behandelingen op gewicht blijven, dat ging er aanvankelijk niet goed in.

Kanker is ongrijpbaar voor mensen, oorzaken zijn niet altijd duidelijk. Daarom heb ik altijd bewondering voor veerkrachtige mensen, die nuchter denken ‘Waarom zou dit aan mijn deur voorbij gaan?’ Thuis praten we er ook zo over; mijn vrouw heeft 2 jaar geleden melanoom gehad met een uitzaaiing in een lymfeklier. We gaan er vanuit dat het nu weg is, maar toen de diagnose gesteld werd, hebben we zelf ook gezien hoeveel je hebt aan een heel team van deskundigen die om je heen staan. En de verpleegkundig specialist biedt dan extra houvast tijdens dat het hele proces. En dan zit dat inderdaad vaak in kleine dingen, een rake vraag, een bemoedigend woord of een juiste verwijzing.’

Remco van Elburg

Alle betrokkenen bij dit verhaal (patiënt, geïnterviewde en zijn vrouw) hebben expliciet toestemming gegeven voor deze publicatie.