Arthur van Zanten benoemd tot buitengewoon hoogleraar
Arthur van Zanten, internist-intensivist in Ziekenhuis Gelderse Vallei, is per 1 juni benoemd tot buitengewoon hoogleraar bij de leerstoelgroep Nutritional Biology and Health aan Wageningen University & Research (WUR).
Zijn leerstoel richt zich op voeding en metabole stress: welke rol spelen voeding en bewegen in het herstel na ernstig ziek zijn?
Metabole stress ontregelt de stofwisselingsprocessen in het lichaam. Zware metabole stress door een ernstige ziekte is te vergelijken met de extreme belasting die topsporters en militairen ondergaan. IC-patiënten kunnen wel een kilo spiermassa per dag verliezen. Zo’n aanslag op het lichaam kan leiden tot jarenlange chronische gezondheidsproblemen zoals ernstige vermoeidheid en verlies aan (spier-) kracht, een verminderd concentratievermogen, geheugenverlies of depressieve stemmingen. Veel patiënten die met metabole stress te maken krijgen zijn opgenomen geweest op de IC. Maar ook een operatie kan zorgen voor metabole stress.
Voeding en herstel
Waarom herstellen sommige patiënten goed en volledig, en anderen niet? Het onderzoeksprogramma ‘Voeding en metabole stress’ van de nieuwe leerstoel van Arthur van Zanten bestudeert deze vraag. Daarin wordt specifiek gekeken naar de mogelijkheden om met voeding (en beweging) het herstel te bevorderen. ‘De prognose voor herstel op korte termijn is voor IC-patiënten de laatste jaren sterk verbeterd. Tegelijkertijd zien we dat steeds meer patiënten blijvende gezondheidsproblemen houden na een intense ziekteperiode. Er is steeds meer bewijs dat voeding een grote rol speelt bij herstel. Dat begint met voldoende aandacht voor voeding tijdens de acute ziekte en duurt voort tot meer dan een jaar na de IC-opname’ aldus Arthur van Zanten.
‘Metabole stress door een IC-opname kent verschillende fasen. Het onderzoek richt zich op de 4 fasen die patiënten met metabole stress doormaken: de acute fase, de post–acute fase, de herstelfase op de verpleegafdeling van het ziekenhuis, en de herstelfase daarna: thuis of in een revalidatiecentrum of verpleeghuis. In elke fase zijn voeding, en ook bewegen, belangrijk en steeds is een andere aanpak vereist. Er moet telkens goed gekeken worden naar de mate van energie- en eiwitbehoefte’ vervolgt hij.