Cardioloog Frank den Hartog neemt afscheid: ‘De cirkel is rond’

‘Hoera, eindelijk met pensioen!’ of ‘Hm, nú al?’
‘Je weet, op een dag is het genoeg geweest, je maakt plaats voor jongere artsen. Ik begrijp het, maar tegelijk had ik best door willen gaan. Ik doe mijn werk met veel genoegen, vind het patiëntencontact nog altijd heel plezierig en sta nog middenin alle ontwikkelingen. Het voelt raar dat dit deel van mijn leven na zoveel jaren tamelijk abrupt stopt.’

Welke cardiologische ontwikkelingen in de afgelopen 32 jaar springen eruit?
‘Toen ik hier in 1989 begon, was er nog geen zelfstandig specialisme cardiologie. Samen met twee andere cardiologen werkte ik vanuit de maatschap Interne geneeskunde. We verzorgden de hartzorg vanuit vier ziekenhuizen in de regio. Toen er begin jaren negentig een vierde cardioloog bijkwam, werden we zelfstandig. Het was pionieren, maar we kregen veel steun, waardoor we konden doorgroeien en uitbouwen. Nu ik vertrek, zijn er negen cardiologen binnen een grote, moderne hartafdeling.
Een andere ontwikkeling is medisch inhoudelijk. We kunnen patiënten nu zoveel meer bieden om ondanks een hartprobleem toch een normaal leven te leiden, dat is geweldig. Een voorbeeld: vroeger lag je na een hartinfarct zes tot acht weken in het ziekenhuis en daarna was het de vraag in hoeverre je opknapte. Nu gaan patiënten in de regel na een dag of drie naar huis om hun normale leven te hervatten. Anders gezegd, de prognose voor hartpatiënten is over het algemeen enorm verbeterd.’

Staat het hart na al die jaren binnen de cardiologie nog symbool voor romantiek, of is het ‘gewoon een orgaan’?
‘Het is een orgaan zou ik denken. Het emotionele aspect gaat er toch wel af. Maar voor patiënten heeft het hart een enorme lading. Het raakt direct aan leven of dood, de impact is groot.’

Welke samenwerkingsverbanden waren waardevol?
‘We werken volop samen met de hartcentra in Arnhem en Nieuwegein, waardoor we een compleet pakket aan cardiologische zorg kunnen aanbieden. Alleen het dotteren en hartchirurgie gebeurt elders, waarna wij de patiënten meteen weer overnemen voor controle en nazorg. We werken ook intensief samen met het Landelijk Netwerk van Cardiologische Klinieken. Toen wij erbij kwamen, was het nog een klein clubje. Nu doen zo’n zestig ziekenhuizen mee. We wisselen kennis uit en werken samen bij wetenschappelijk onderzoek. Ik was er altijd erg blij mee, want mijn hart ligt voor een groot deel ook bij research.’

Als over tien of twintig jaar je naam nog eens valt, waarover zou je willen dat het dan gaat?
‘Dat gaat niet gebeuren. Je hebt op vrijdagmiddag je afscheidsfeestje en op de maandag daarna gaat alles weer z’n gewone gang. Ik ben realistisch: als je weg bent, ben je weg.’

Van welk deel van je werk werd je extra blij?
‘Als ik moet kiezen, dan had ik altijd een passie voor research. Heb me er altijd hard voor gemaakt en ben er trots op dat we als regionaal ziekenhuis drie researchmedewerkers voor cardiologie in dienst hebben. Best speciaal. Net zoals het bijzonder was dat ik als cardioloog uit een niet-academisch ziekenhuis een keer een lezing mocht verzorgen tijdens een groot Europees cardiologisch congres. Op basis van mijn onderzoekswerk heb ik ook enkele poliklinieken opgezet, zoals de lipidenpoli en de NOAC-poli. Als er nieuwe inzichten zijn en je vindt die goed, dan wil je het ook in praktijk brengen en de zorg verbeteren.’

En wat na Ziekenhuis Gelderse Vallei? Tijd om wat geraniums te kopen?
‘Nou, ik ben er niet aan toe om stil te gaan zitten. Na mijn studie geneeskunde in Leiden belandde ik eerst bij Interne geneeskunde in Beverwijk, daarna was mijn eerste baan als cardioloog in Amsterdam. Daar keer ik terug: ik ga volgend jaar een paar dagen per week poliklinisch aan de slag in Amsterdam. Daarmee is de cirkel mooi rond.’